Kruispunt: De Drie Bruggen
Bij De Drie Bruggen, waar de Bisschopswetering en de Kerkwetering elkaar kruisen, was vroeger een aanlegplaats voor de trekschuit, waar mensen even de benen konden strekken en uit- of in- konden stappen.
Lees bij ‘Historie’ waarom juist dit kruispunt De Drie Bruggen heet want er zijn meer kruispunten in de polder waar drie bruggen zijn.
Even verderop aan de Bisschopswetering zit transportbedrijf Visscher. Dit bedrijf wordt gerund door een kleinzoon van Gerrit Jan Visscher die vroeger met de trekschuit op pad was om mensen en goederen door de polder te vervoeren. Op vrijdag bracht Visscher ook wel vee naar de markt in Zwolle, met paard en wagen.
Schaatsen
Als het vroor was het elke dag feest in Mastenbroek. De jongens en meisjes hoefden dan niet zoveel te doen op de boerderij. Maar het was 's morgens even flink aanpoten, zodat er 's middags geschaatst kon worden. De meisjes gingen met elkaar schaatsen van de ene Wetering naar de andere, net als de jongens. Wat waren de meisjes blij als de jongens ze meenamen om samen te schaatsen. Er zijn verschillende huwelijken uit het schaatsen voortgekomen.
Koek en Zopie
Bij De Drie Bruggen was een verzamelpunt van jongeren. Het lag een beetje in de luwte en de tent van Visscher stond hier. Visscher haalde ’s morgens melk van de boerderij op een soort slee en daar maakte hij chocolademelk van, die hij in de ronde tent verkocht, samen met koek en snoep. In de tent kon je even opwarmen, het was de enige warme stop als je van Kampen naar Mastenbroek schaatste.
In één van de boerderijen woonde Hilly van Ittersum. Haar vader was op 12 januari jarig en als dan de ooms en tantes kwamen kregen de kinderen een dubbeltje. Daarmee mochten ze in de tent iets lekkers kopen.
Roeiboot
Bij Hilly thuis hadden ze ook een roeiboot, wat toch wel uitzonderlijk was. Als het land wat natter werd, namen ze de roeiboot om de koeien te gaan melken. Hilly maakte een tochtje met de roeiboot toen haar correspondentievriendin met haar vriend bij haar op bezoek kwamen. Rond 1947 had de 13-jarige Hilly in het Weekblad de Spiegel in de Jeugdrubriek om een penvriendin gevraagd. Er werd gereageerd door een meisje uit Huizen en ze gingen soms naar elkaar toe. “Naar Huizen was zo ongeveer een wereldreis”, lacht Hilly. Ze heeft de eerste brieven nog, waarin haar vriendin haar vraagt wat Hilly’s vader wel van de nylonkousen vindt ‘met die bijna blote benen’ die toen in de mode kwamen en die Hilly had. Nog steeds zien deze dames elkaar elk jaar wel een keer!