Een eigen volkslied, dat hebben jullie als Mastenbroekers. Wat? Wisten jullie dat niet? Goed dat de werkgroep Eigentijds Erfgoed Mastenbroek aan het werk is gegaan. Hannie Knol vond onlangs een krantenknipsel uit 1994, waar een oud-bewoner van de polder, mevrouw Henniphof-Schaapman vertelt over dit volkslied. Het was toen al ongeveer 25 jaar geleden dat ze op een feestelijke gelegenheid het Mastenbroeker volkslied uitgereikt kreeg, wat door alle aanwezigen gezongen werd. Een feest ergens begin jaren ’70 dus. Wie het lied gedicht heeft is (nog) niet bekend, wie heeft een suggestie? U bent vast nieuwsgierig geworden. Kijk op de site bij ‘alle verhalen’.
Behalve een eigen volkslied is er ook het eigen parfum. Waar zou het naar ruiken, vraag ik me af. Is het een bloemenlucht of meer een nostalgisch boerenluchtje? Waar zouden de mensen die vanuit het buitenland de Essence de Mastenbroek bestellen, op rekenen? Weten Henry en Esther van Ittersum van het Asjesgoed, die het verkopen, het? Of houden ze het geheim? Half december werd dit parfum opnieuw en in een nieuw jasje onder de aandacht gebracht. Een aantal genodigden konden de prachtige nieuwe verpakking en de mooie nieuwe flacon bewonderen, en enkele speciale mensen kregen zelfs een flesje mee. Zouden zij het willen verklappen? Bij de bron waaruit het parfum ontspringt kan iemand met een originele flacon één keer per jaar gratis bijvullen… Dus duur is het niet, als je bedenkt dat je er levenslang mee kunt doen! Maar zelfs al valt het geurtje tegen, door de verpakking alleen al waan je je in de polder. Met haar prachtige luchten en vaak harde wind. Met haar typische huisbelten, waar de huizen opstaan. Met haar typische kruispunten, waar heel binnenkort de informatie via een QR-code beschikbaar is. Met haar lange historie. Met haar behulpzame en vriendelijke (ex)bewoners. Met plezier werken we verder aan het vastleggen van het Eigentijds Erfgoed!