Zolang er naties bestaan én grenzen, hebben volkeren geprobeerd deze grenzen te verleggen om zo hun grondgebied te verruimen. Een strijd met de wapens in de hand ten koste van andere landen.
De geschiedenisboeken staan vol met oorlog en geweld vanaf de prehistorie tot heden.
Onze voorouders echter, hebben het oppervlak van ons land weten te vergroten door middel van een vreedzamere techniek en met totaal andere wapens.
Deze strijd om meer ruimte werd immers gevoerd tegen een andere vijand: het water. In plaats van zwaarden, geweren en kanonnen werden spaden, kruiwagens en gemalen ingezet bij deze strijd tegen een natuurlijke vijand.

Vanaf de Middeleeuwen werden veengebieden, plassen, meren drooggelegd en zo ontstond nieuw vruchtbaar land én… meer ruimte!
Polder Mastenbroek is in ons land de eerste grootschalige polder die volgens een vooropgezet, goed doordacht plan werd drooggelegd en ontgonnen.
Het teveel aan water werd afgevoerd via de loodrecht op elkaar staande waterpartijen. Huizen werden gebouwd aan lange rechte en parallel gelegen wegen of weteringen.
Zo ontstond een overzichtelijk, geometrisch landschap, met rechthoekige percelen. Van bovenaf gezien doet het effect denken aan een schaakbord.
En sinds de jaren 70 van de vorige eeuw staan daar, als reuzenpionnen op dit schaakbord, de hoogspanningsmasten.
Hun aanwezigheid benadrukt de geometrie van dit gemaakte landschap des te meer. De verticale belijning van de masten worden immers afgewisseld met de horizontale belijning van wegen, waterpartijen en stroomdraden.
Daar staan zij dan, vol energie: de masten van Mastenbroek.