Kruispunt: De Papekop

Waar de Bisschopswetering over gaat in de Verkavelingsweg en kruist met de Rietsteeg en de Hagedoornweg ligt het kruispunt ‘De Papekop’. Het grenst aan ‘De Koekoek’, het gebied richting IJsselmuiden, tuinbouwgebied.

Ingezakt land
Omdat de Koekoek een laaggelegen gebied is, werd en wordt het altijd bemalen: het water wordt er weggepompt, anders zou het altijd drassig zijn. Daardoor zakte ook het land rondom de Papekop in, vooral in het midden van de weilanden. ´Je zat soms echt in een gat te melken´, vertelt Bertha Kanis-Pelleboer, die hier opgroeide. ‘Het werd eigenlijk een grote pan. Als het veel regende was het land daar natuurlijk erg nat, er stond weleens water in. ’s Winters bevroor dat, en dan had ik mijn privé-ijsbaan’.
In de zomer was het land vaak weer te droog. De ver ingeklonken veengrond hield weinig water meer vast. Dan werden de greppels doorgestoken, zodat er water vanuit de sloten het land op liep. De kinderen gingen dan de muizen vangen, die een goed heenkomen zochten.
Met de ruilverkaveling werd dit probleem opgelost door de sloten dicht te gooien en nieuwe sloten te maken dwars door het weiland, op de laagste punten. Door de jaren heen is het land rondom de Papekop allemaal zo’n beetje recht gezakt, zodat het nu aardig vlak is.

Zwemmen
Begin jaren vijftig werd bij de Papekop veel gezwommen door jongens uit de buurt. Bertha Kanis -Pelleboer, die aan de Papekop opgroeide, kan zich nog goed herinneren dat de knechten en de grote jongens hier verkoeling kwamen zoeken. ‘Hier was het water schoon, verderop richting ’s Heerenbroek was het water vies door de afval van de melkfabriek. Ruim tien jaar later, toen de buurjongens waren getrouwd, kwamen de jongens uit de Koekoek hier naar toe om te zwemmen. Ook kwamen jongelui gezellig op zaterdagavond langs bij de familie Kanis, even een pilsje of wat fris drinken.

Waterskiën
In de 70er jaren had Egbert Kanis iets bedacht wat hij prompt uitvoerde: hij maakte zelf waterski’s en spijkerde er afgeknipte laarzen bovenop. Vervolgens maakte hij een zijboom aan zijn tractor, zodat die boven de Wetering hing. De tractor liep behoorlijk snel en zo werden de grotere jongens die als vrijwilliger of knecht op de boerderij werkten, over het water voortgetrokken richting de Drie Bruggen.

Buurmeisje
Op een goede dag kwam er een buurmeisje bij de kinderen van Bertha en Egbert Kanis spelen. Toen ze weer naar huis ging, ging ze, zoals gewoonlijk, op het erf op de fiets zitten en liet zich naar beneden rollen (de terpen lopen immers af). Maar ze kreeg teveel vaart, kon de bocht niet halen en duikelde zo de Wetering in. Gelukkig zag de familie Kanis wat er gebeurde en Egbert bedacht zich geen moment, rende op kousenvoeten naar buiten en sprong het meisje achterna, waarna hij haar veilig aan de kant bracht. Dit gebeurde overigens nog voor de ruilverkaveling, toen de Bisschopswetering nog geflankeerd werd door twee smalle grindweggetjes.